زمانی که فکر میکنید شما یا فرزندتان به آبله مرغان مبتلا شدهاید، به پزشک عفونی یا پزشک عمومی مراجعه کنید. پزشک با معاینهی ضایعات و در نظر گرفتن سایر علائم میتواند بیماری را تشخیص دهد، همچنین ،در صورت لزوم، جهت کاهش شدت بیماری و درمان عوارض ناشی از آن، دارو تجویز میکند.
میتوانید روغن های اسانسی اساسی را نیز اضافه کنید، مانند روغن درخت چای، روغن اسطوخودوس.
عسل یکی از مواد طبیعی و عالی برای درمان آبله مرغان است. برای استفاده از این روش باید عسل طبیعی و خام را تهیه کرده و مقدار کمی از ان را روی قسمت هایی از پوست که دچار آبله مرغان شده است قرار دهید.
لیزر فرکشنال تولیوم و شفاف و درخشان همچنین میتواند التهاب و قرمزی اسکار را در صورت ترکیب با درمان موضعی کاهش دهد.
لکه های قرمز و تاول ها کمی بیشتر زمان میبرد تا کاملا رفع شوند.
برجستگیهای جدید همچنان به مدت چندین روز ظاهر میشوند، بنابراین شما میتوانید همزمان سه مرحله از برجستگیها، تاول و ضایعات خشک و دلمه بسته را مشاهده کنید و تا ۴۸ ساعت قبل در آبله مرغان تا چند روز جوش میزنیم از پدیدار شدن ضایعات ویروس به دیگران منتقل میشود و تا زمانی که تاولها کاملا از بین نروند، واگیردار خواهد بود.
افرادی که به هر علت دستگاه ایمنی ضعیفتری دارند، مانند کسانی که داروهای سرکوبگر ایمنی دریافت میکنند یا تحت شیمیدرمانی هستند در صورت ابتلا به آبلهمرغان در بزرگسالی، در معرض احتمال بالاتر بروز عوارض جدی هستند؛ در نتیجه در فصل بروز آبله مرغان بیشتر باید مراقب خود باشند.
آبله مرغان عموما نیازی به درمان پزشکی ندارد. در این شرایط به پزشک مراجعه کنید:
اخيراً يك واكسن جديد براي اين بيماري مورد تأييد قرار گرفته است. افراد واکسینه شده دچار این بیماری نمی شوند و اگر هم دچار شوند، بیماری آنها شدید نخواهد بود.
پماد برای آبله مرغان کودکان میتواند کالامین یا وازلین باشد.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
اما ممکن است نوزادانی که دارای علائم بیماری آبله مرغان هستند، در معرض خطر سینه پهلو که یک عارضه جدی در دوران آبله مرغان نوزادی است، دچار شوند.
مطالب موجود در سایت ، صرفا جهت افزایش اطلاعات عمومی است . هرگونه سئوال درباره بیماری ، تشخیص بیماری و تجویز دارو در حیطه وظایف پزشک بوده و لازم است جهت معاینه ، تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کرده و از خود درمانی بپرهیزید .
آبله مرغان جنینی میتواند به مغز جنین آسیب زده و منجر به آنسفالیت، میکروسفالی، هیدروسفالی، کم توانی ذهنی، آسیب به چشم «از بین رفتن آتروفی بینایی، آب مروارید و...» شود. همچنین ممکن است جنین به سایر اختلالت عصبی مانند آسیب به طناب نخاعیه و نقصهای حرکتی و حسی دچار شود.